Vele duizenden Indonesiërs bleven tijdens de Tweede Wereldoorlog als
zeeman in dienst van nederlandse reders. Toen de oorlog was afgelopen
wilden deze zeelieden het liefst meteen naar huis. Dat was moeilijk
omdat er weinig scheepsruimte beschikbaar was. Bovendien hadden de
zeelieden geen trek om mee te varen op schepen die wapens en militairen
naar hun land vervoerden, en de meeste nederlandse schepen die naar
Indonesia voeren werden daarvoor gebruikt. In 1946 zaten dus vele
Indonesische schepelingen in Nederland te wachten op vertrek naar huis.
Dit inspireerde de dichter Theun de Vries tot het gedicht
Indonesische zeeman
Het gedicht is voor het eerst gepubliceerd in "Indonesia" het
tijdschrift van de Perhimpoenan Indonesia.